Erik óf het klein insectenboek? Toen ik de titel zag, vroeg
ik me meteen af waarom er ‘of’ werd gebruikt, en niet ‘en’. Dat het een verhaal
was waarin insecten praten, had ik niet verwacht. Een boek over een jongetje dat
insecten gaat onderzoeken, dacht ik. Dit bleek ook zo te zijn, maar dan in een sprookjesvorm.
Dat was de reden dat de insecten konden praten.
Het verhaal sprak me niet zo aan, want alles was zo
onwerkelijk. Ik had moeite me in het verhaal te verdiepen. Je hoort toch
nieuwsgierig te zijn hoe een verhaal verder zal gaan? Bij mij was dit niet het
geval. Erik springt in een schilderij en ontmoet een bij. Er gebeurt iets,
waardoor Erik weer alleen is. Dan ontmoet Erik een slak, en wat denk je? Na een
aantal bladzijden is Erik weer alleen. Nogal voorspelbaar, waardoor ik niet
echt in het verhaal werd meegesleept.
Toch begreep ik de gevoelens van Erik af en toe wel. Erik zei
dingen die je als mens kan denken, maar als insect niet. Bijvoorbeeld toen hij
een vlinder had ontmoet. De vlinder werd verliefd en bleef een hele nacht weg.
Erik vertelde tegen de vlindervader dat hij wel wist waar hij uithing. Hij bedoelde
natuurlijk bij het vlindermeisje. De vlindervader reageerde erg raar op zijn
opmerking. Hij begreep hem natuurlijk niet. Maar ik wel! Dit was volgens mij
ook de bedoeling van Godfried Bomans. Om als mens te denken dat insecten
hetzelfde zijn en dezelfde gedachten hebben als mensen. Uit de laatste zinnen
van het boek wordt dit ook duidelijk. Erik zegt dat hij soms, als hij onder
mensen vertoeft (een voor mij moeilijk woord), het niet kan laten om aan
bepaalde kleine insecten te denken. Ook dat is een mooi voorbeeld waarbij je zowel
leeft in de mensen- als de dierenwereld.
Waarom heeft Nederland leest eigenlijk zo’n oud boek gekozen?
Dit is natuurlijk omdat het verhaal nog steeds actueel is. De dingen die in het
boek worden beschreven of gedacht, denken de mensen nu nog steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten